| Home >> Vertalingen: Christelijke mystici >> Ramon Lull (1235-1315) |
|
|
Na een bekeringservaring begon Ramon Lull, een edelman op Mallorca, zijn gezin te verwaarlozen en wijdde zich geheel aan de liefde tot God. Hij leefde enige tijd als kluizenaar, schreef vele en diverse boeken, waarvan de gemeenschappelijke oriëntatie is de lezers te overtuigen van de waarheid van het christendom, en ondernam vele reizen waarop hij probeerde moslims te bekeren. Waarschijnlijk is hij op latere leeftijd lid van de derde orde van de franciscanen geworden.
Zijn meest mystieke werk is Het boek van de vriend en de geliefde. Het is nauw verwant aan de liefdesgezangen van de soefi's, die Llull in het Arabisch kon lezen, en aan de wijze waarop Franciscus in alles slechts oog had voor Gods liefde. In 366 op zichzelf staande strofen bezingt hij de liefde tussen 'de vriend' en de goddelijke Geliefde.
Tussen de vriend en de Geliefde
zijn nabijheid en afstand hetzelfde.
Als wijn en water
is hun leven vermengd,
als licht en warmte
is hun liefde verbonden.
Als zijn en wezen
stemmen zij overeen
en zijn zij in elkaar verenigd.
Als een dwaas trok de vriend door de stad
en zong van zijn geliefde.
Men vroeg hem of hij zijn verstand verloren had.
Hij antwoordde dat de Geliefde
al zijn willen gevangen heeft genomen
en ook zijn verstand
heeft hij aan haar overgegeven.
Daarom blijft hem slechts zijn geheugen over,
waarmee hij aan zijn Geliefde denkt.
De vriend sprak tot zijn Geliefde:
Je bent alles, bent overal,
in alles en met alles.
Ik wil je helemaal, met alles,
opdat in mij alles van mij zij.
Toen antwoordde de Geliefde:
Ik kan niet helemaal van jou zijn
als jij niet helemaal van mij bent.
Toen sprak de vriend:
Neem mij helemaal en wees helemaal van mij!
De Geliefde vroeg: en wat blijft over
voor je zoon, je broer, je Vader?
De vriend antwoordde: Jij bent zozeer alles,
dat je ieder ten volle kunt toebehoren
die zich geheel en al aan jou geeft.
Men vroeg de vriend naar de liefde
van zijn Geliefde. Hij antwoordde: de liefde
van mijn Geliefde is een stroom van oneindige goedheid,
eeuwigheid, macht, wijsheid, liefde
en volkomenheid, die van de Geliefde
naar de vriend vloeit.
De kamer van de vriend werd verlicht
door licht uit de kamer van de Geliefde.
Het verdreef alle duister en vervulde
deze met vreugde, verlangen en liefdesgedachten.
Toen verwijderde de vriend
alle dingen uit zijn kamer,
opdat de Geliefde
er plaats zou vinden.
Mijn Geliefde is Eén en in zijn eenheid
verenigen mijn denken en mijn minnen
zich tot één enkel willen.
De eenheid van mijn Geliefde omvat
alle eenheid en veelheid.
En de veelheid van mijn Geliefde omvat
alle eenheid en veelheid.
De vriend keek naar zichzelf
om als in een spiegel
de Geliefde te zien.
En hij keek naar de Geliefde
om als in een spiegel
zichzelf te herkennen.
Nu is de vraag
welk van de beide spiegels
zijn begrip het dichtst nabij was.
|
| |
|
